Autor: Steve Lendman, 26 X 2010 r., tłumaczenie: Ussus

Założona przez B’nai B’rith w 1913 r. wyraża misję „powstrzymania zniesławiania żydów oraz zapewnienia sprawiedliwego dla wszystkich traktowania”, nazywa samą siebie „najważniejszą państwową agencją praw obywatela/człowieka zwalczającą antysemityzm i wszelkie formy fanatyzmu…”

Faktycznie dyrektor Abraham Foxman używa nielogicznej, bezpodstawnej antysemickiej histerii jako przykrywki do ochrony żydowskiej supremacji i praw Izraela nad Arabami, włączając okupację oraz siłowo wprowadzany apartheid.

Jedna z 52 syjonistycznych organizacji należących do Conference of Presidents of Major American Jewish Organization, ADL rozsiewa proizraelską propagandę oraz prowadzi oszczercze kompanie przeciw krytykom Izraela pod przykrywką walki z antysemityzmem i praw człowieka. W sumie jest to długa i niepokojąca historia.

Pod koniec lat 30. i w następnej dekadzie szpiegowała podejrzanych o sympatie do komunizmu, współpracując z House Un-American Activities Committee, późniejszym House Committee on Internal Security aż do abolicji 1975 r., gdy jego funkcje przejął House Judicary Committee.

Później w latach 80. zaangażowała się w prywatne szpiegowanie. San Francisco Chronicle donosi, że w kwietniu 1983 r. policja przeszperała biura ADL, odkrywając polityczną operację szpiegowską wspieraną przez skorumpowanego oficera policji Toma Gerarda. Pracujący z Royem Bullockiem informator doniósł o zinfiltrowaniu przez ADL tysięcy amerykańskich Arabów i setek kalifornijskich organizacji.

Wśród nich znalazły się National Lawyers Guild, ACLU, NAACP, Rainbow Coalition, Greenpeace, Nation of Islam, American-Arab Anti-Discrimination Committee, Bay Area Anti-Apartheid Network, Asian Law Caucus, CISPES oraz dwadzieścia związków zawodowych znad zatoki. Wśród tych wszystkich organizacji nie było ani jednej, która by wspierała nienawiść lub rewolucyjną aktywność.

Później wyszło na jaw, że ADL prowadziło podobne działania w całym kraju poprzez swój program LEARN (Law Enforcement Agency Resource Network), infiltrując lokalne sądy, prokuratury, skorumpowanych oficerów policji i nielegalnie wchodząc w posiadanie tajnych informacji.

Po zdemaskowanym upodobaniu do szpiegostwa, oskarżenie i poważna akcja sądowa wymogły na ADL przyznanie, że ta nie będzie działała w podobny sposób i zgodzi się na usunięcie z własnych archiwów dokumentów, w których posiadanie weszła w nielegalny sposób. ADL przyrzekła na przyszłość:

– powstrzymać się od gromadzenia informacji niedostępnych publicznie;

– zapłacić 25 000$ na konto Hate Crimes Fund;

– kolejne 25 000$ na publiczne szkolnictwo;

– kolejne 25 000$ na fundusz w celu poprawy relacji pomiędzy żydami, czarnoskórymi i innymi mniejszościami.

Po izraelskiej „wojnie o niepodległość” wydawany przez ADL „The Facts” nazwał osoby wspierające Palestyńczyków antysemitami włączając Barnarda College Dean Virginia Gildersleve, Kermita Roosevelta (wnuka Theodora) i wcześniejszego prezesa American University of Beirut Bayarda Dodge. W majowej publikacji z 1948 r. ADL oskarża:

„Ich poparcie dla Ligi Arabskiej jest przeciwne syjonizmowi, odznacza się rosnącą nienawiścią do żydów i do samych siebie. Antysyjonizm i sympatia do Arabów niekoniecznie są oznaką antysemityzmu. Jednak jest wielu, których proarabskie wypowiedzi i działalność pokazują wyraźnie lub w ukrytym rozumieniu są antysemickie, co jest powodem do wielkiego alarmu.”

Odtąd ADL używa zarówno „przestępstwa asocjacji” jak i „przestępstwa konfrontacji” obsmarowując nimi żydowskich krytyków Izraela i propalestyńskich działaczy.

Np. w 1983 r. książka ADL zatytułowana: „Proarabska propaganda w Ameryce: wehikuły i głosy” przedstawia listę fakultetów uniwersyteckich i zatrudnionych tam krytyków Izraela i syjonizmu nazywając ich antysemitami, ekstremistami, radykałami dążącymi do obalenia państwa Izrael i wprowadzających uprzedzenia przeciw amerykańskim żydom. Faktycznie zarzuty te oparte były na kłamstwach, wypaczeniach i półprawdach o wielu antyizraelskich krytykach.

Wraz z AIPAC, Zionist Organization of America i innymi prominentnymi organizacjami zrzeszonymi w CPMAJO, ADL wywiera ogromny wpływ w Ameryce. Blisko współpracując z Mossadem, FBI, CIA i Departament of Homeland Security, ADL lobbuje za Izraelem nie będąc zarejestrowaną agencją zagraniczną. Używa presji, przypochlebiania, gróźb, domaga się również uległości mediów w ich jednostronnym, proizraelskim przekazie.

Najistotniejsze antyizraelskie organizacje według ADL

Na początku października ADL opublikowała listę Top 10, włączając organizacje kierowane przez żydów. Abe Foxman powiedział:

„Istnieją setki grup, które prowadzą i uczestniczą w różnej antyizraelskiej działalności. Zidentyfikowaliśmy największe i najlepiej zorganizowane. Te organizacje nie propagują pokoju. Szerzą propagandę kwestionującą legalność Izraela. Chcemy, aby Amerykanie wiedzieli kim oni są i czego naprawdę chcą. A chcą oni zdelegalizować państwo Izrael.”

„Grupy te demonizują Izrael poprzez różne kampanie publiczne. Ich przekaz jest jednostronny i nie pokazuje w całości złożoności konfliktu izraelsko – palestyńskiego. Niesprawiedliwie atakują Izrael, ignorując palestyński terroryzm. Wobec Izraela używają innych standardów niż wobec innych państw, potępiając go za politykę ochrony własnych obywateli.”

Powyższe oświadczenie ukazuje jego łajdacki charakter. Oskarża ofiary i tych, którzy usiłują im pomóc, w tym przypadku organizacje promujące pokój, prawo, sprawiedliwość – o przeciwnym charakterze działania niż ADL i inne proizraelskie grupy. Jak wszyscy wszechwładni żydzi pracują one dla izraelskiego bezprawia, przemocy, napastniczych wojen, izolacji, niszczenia domów, kradzieży ziemi, wywłaszczania, masowych uwięzień, tortur, celowych zabójstw i powolnego ale systematycznego ludobójstwa milionów Palestyńczyków, włączając obleganą Gazę.

Lista Top 10 ADL

(1) Act Now to Stop War and End Racism (ANSWER)
Utworzona po 9/11 grupa aktywistów sprzeciwiająca się wojnie, imperializmowi, bigoterii oraz zajmująca się innymi problemami jak prawa człowieka i wspierająca prawo Palestyńczyków do sprawiedliwości.

(2) Al-Tawa, The Palestine Right to Return Coalition
Jest „założona w celu uświadamiania ogółowi społeczeństwa prawa uchodźców palestyńskich do powrotu do ich domów, ziemi, z której pochodzą, oraz do pełnej restytucji ich zagrabionej i zniszczonej własności” w nawiązaniu do prawa międzynarodowego.

(3) Council on American – Islamic Relations (CAIR)
Broni wolności obywatelskich, wolności religii, różnorodności, tolerancji, demokratycznych wolności, zwalcza grupy oczerniające islam i muzułmanów.

(4) Friends of Sabeel – North America (FOSNA)
„Promuje świadomość i zrozumienie” konfliktu izraelsko – palestyńskiego „poprzez edukacyjne programy dla North American Christians… FOSNA poszukuje pojednania pomiędzy ludźmi z Ziemi Świętej ” włączając „pilne zaprzestanie wspierania przez USA nielegalnej okupacji wojskowej prowadzonej przez Izrael”.

(5) If Americans Knew (IAK)
Misją IAK jest „informowanie i edukowanie amerykańskiej opinii publicznej w istotnych kwestiach, które są pomijane, ukrywane lub przekręcane w amerykańskich mediach”. Organizacja wierzy, że rozwiązanie konfliktu oraz sprawiedliwość zależy od ujawnienia prawdy, iż największe amerykańskie media ukrywają okropne izraelskie bezprawie.

(6) International Solidarity Movement (ISM)
Palestyńska inicjatywa powołana w celu oporu wobec izraelskiej okupacji, opresji, dominacji i apartheidu poprzez bezpośrednie, pozbawione przemocy akcje.

(7) Jewish Voice for Peace (JVP)
Promuje sprawiedliwość, pokój, bezpieczeństwo, determinację zarówno wobec Izraelczyków jak i Palestyńczyków poprzez „oddolne organizowanie, edukację, wsparcie i media”. To jedyna żydowska organizacja udzielająca głosu żydom i ich sojusznikom, którzy uważają, że pokój na Bliskim Wschodzie jest możliwy tylko „poprzez wprowadzenie sprawiedliwości i pełnej równości” zarówno dla żydów jak i muzułmanów.

(8) Muslim American Society (MAS)
Misją tej religijnej, charytatywnej, społecznej, kulturowej i edukacyjnej grupy jest „poruszyć ludzi do dążności do boskich planów, wolności, sprawiedliwości oraz doprowadzić islam do najwyższej przejrzystości”.

(9) Students for Justice in Palestine (SJP)
Poprzez „ukazanie palestyńskiej walki” sprzeciwia się apartheidowi i okupacji przez protesty, memoriały oraz na inne sposoby, naświetlając ich trudne położenie wobec izraelskiej agresji i okupacji.

(10) US Campain to End the Israeli Occupation (USCEIO)
Jest to „różnorodna koalicja pracująca dla wolności od okupacji i równych praw dla wszystkich poprzez wpływanie na politykę USA wobec konfliktu izraelsko – palestyńskiego.” Bazuje na prawach człowieka i prawie międzynarodowym; domaga się pokoju, sprawiedliwości, porozumienia poprzez „zmianę roli USA” jako najlepszy do tego środek.

Końcowy komentarz

Kontrast pomiędzy tymi grupami a ADL jest jasny i całkowity. Instrumentalnie wykorzystując prawa człowieka, ADL wspiera w najgorszy sposób izraelskie bezprawie. Organizacje takie jak te z top 10 wspierają praworządność, samodeterminację, równość, porozumienie oraz prawo każdego w regionie do pokojowej współegzystencji – czego Izrael i jego akolici nie tolerują, a już w szczególności nie toleruje tego ADL.

Prosząc Obamę o objęcie przewodnictwa w wywiadzie udzielonym dla Jerusalem Post 19 października 2010 r., Foxman wyraził pogardę dla determinacji Palestyńczyków, mówiąc:

„Teraz jest czas, by wysłać wiadomość do Palestyńczyków, na Bliski Wschód i do europejskich narodów, że USA nie będą tolerowały i uznawały” utworzonego jednostronnie państwa palestyńskiego. „Dla Palestyńczyków musi być jasne, że muszą porzucić to piskliwe marzenie, że ich arabscy i europejscy przyjaciele (nie wskazał którzy) dadzą im państwo bez żądnych poświęceń i koncesji”.

Ten komentarz zaszokuje większość ludzi. Dla Foxmana wyraża jego wsparcie dla siłowego apartheidu; im twardszego, tym lepiej, domagającego się wszystkiego, nie dającego nic w zamian, takiego, jaki wspiera przez całe swoje życie zawodowe przywdziewając się w szatki obrońcy praw człowieka.

Źródło: sjlendman.blogspot.com
Za: ussus.wordpress.com